“Saat üçü vurdu, dördü vurdu, dört buçuğu vurdu ama o yerinden kımıldamadı. Hayatın örgüsü içindeki parlak renkli lifleri bir araya toplamaya, onlarla bir örüntü dokumaya çalışıyordu; içinde dolaştığı, tutkunun kan rengi labirentinde yolunu bulmaya çalışıyordu.”